Dag 18 New York - Amsterdam

Onze vakantie zit er weer op . Koffers en tassen ingepakt, nog een laatste blik op de New York vanuit onze hotelkamer ( het is vandaag weer prachtig weer) en dan een taxi geregeld om ons naar het vliegveld te brengen. We vliegen terug vanaf JFK Airport om 17.45 uur.

We vertrokken keurig op tijd en landen 6.15 uur later op Schiphol. Helaas niet kunnen slapen, er was ook veel turbulentie onderweg. Het lukt Walter altijd wel om te slapen, ben ik soms wel jaloers op.

Op Schiphol stond Leo ons al op te wachten, hij was speciaal voor ons vroeg zijn bed uit gegaan.

Hoewel heel anders dan onze vorige 2 reizen is het noordoosten ons erg goed bevallen. Maine vonden wij een prachtige staat, met die mooie kustlijn en leuke kleine plaatsjes. Ook New York was fascinerend. We kunnen weer terugkijken op een fantastisch mooie reis.

Dag 17 New York City

Na al die zonnige dagen die we gehad hebben, begon deze laatste dag van onze trip niet zo goed. Het was koud, winderig en de regen stroomde naar beneden.

Wat te doen, we hadden kaarten voor One World Observatory om 14 uur, dus die tijd stond vast. We besloten naar het Museum of National History te gaan. Dit is aan de rand van Central Park, vlakbij het Dakota gebouw, waar John Lennon vermoord is. Maar dat was geen goed idee. Omdat het zondag was en er constructiebezigheden waren aan het spoor, reden volgens mij de helft van de metrotreinen niet. Dus verschillende keren moeten overstappen, omwegen maken en nog kwamen we nergens. Na meer dan een uur onder de grond gezeten te hebben, besloten we het laatste stuk maar te gaan lopen. Ik weet nu wel zeker dat mijn jas waterdicht is.

Aangekomen bij het museum stond er een rij wachtenden, allemaal in de regen. Hier hadden we natuurlijk geen tijd voor, we moesten met de metro weer op tijd terug zijn in het zuiden van Manhattan en omdat er zoveel treinen niet reden, wilden we niet het risico nemen dat we te laat zouden zijn. Dan maar naar het Dakota gebouw gelopen, maar dit stond helemaal in de steigers. Je begrijpt dat we er niet heel veel zin meer in hadden, de regen bleef maar vallen.

Toch maar even Central Park ingelopen om Strawberry Fields te bekijken, een gedenkplaats voor John Lennon gemaakt door Yoko Ono.

Daarna snel weer ondergronds gegaan, hier was het tenminste droog. We besloten om maar ergens te gaan lunchen om de tijd te overbruggen tot 14 uur, dan zaten we tenminste warm en droog. Al snel vonden we een leuk biologisch lunchzaakje. En wat denk je ... tijdens onze lunch werd het eindelijk droog. Op ons gemak zijn we naar het One World Observatory gelopen, dit is in het One World Trade Center.

Wat was dat fantastisch. Je gaat met een lift in 1 minuut naar de 102e verdieping op 530 meter hoogte. In de lift worden op 3 wanden films getoond over 500 jaar geschiedenis van New York. Heel mooi om te zien.

Daarna word je een ruimte ingebracht waar iedereen naast elkaar gaat staan en dan wordt er een prachtige film vertoond over het huidige New York en dan opeens gaat de wand open en zie je New York liggen. Ik heb hier maar 1 woord voor: WAUW !!!

Wat een fantastische ervaring die veel te kort duurde. Na dit wauw-moment wordt je naar de 101ste verdieping gebracht, hier krijg je weer een kort praatje en kon je een Ipad huren waarmee je heel NY kon zien en gebouwen kon aanklikken voor meer informatie. Het beeld draaide mee met hoe je rondliep, dat was wel heel leuk. Op de 100ste verdieping kan je helemaal rond lopen, zo mooi om heel NY te kunnen zien.

Beneden zie je 9/11 memorial liggen met het museum ertussenin.

Gelukkig was het weer een stuk beter geworden, we zagen zelfs weer blauwe lucht komen. Er is ook een bar en restaurant, dus hebben we op 530 meter hoogte lekker een wijntje gedronken met een fantastisch uitzicht op NY. Dit is echt een aanrader voor iedereen die naar NY gaat, wat een geweldige ervaring. Als je met de lift naar beneden gaat, krijg je weer een film te zien op de drie wanden, nu hoe je naar beneden gaat en de straat beneden je steeds dichterbij komt totdat je onder de grond weer stopt.

Omdat het nu droog was, besloten we om naar 5th Avenue te gaan. Niet om te winkelen, zoveel staat er niet meer op de creditcard, maar wel om lekker rond te kijken. Saks warenhuis binnengeweest, daar de schoenenafdeling bezocht. Niet normaal meer, een hele etage schoenen, Louboutin (die met de rode zolen), Manolo Blahnik noem maar op. Ook binnengeweest bij Tiffany, waar we de Tiffany diamant gezien hebben. Nu had Walter nog nooit van Tiffany gehoord, laat staan van de film Breakfast at Tiffany. Ook nog even Rockefeller Center van binnen bekeken. De schaatsbaan was vandaag open.

Helaas waren Walter zijn voeten niet opgewassen tegen al het wandelen en hadden we een mooi Italiaans restaurant gezien vlak bij ons hotel, dus we besloten maar terug te gaan. Zal je net zien, is dit restaurant gesloten op zondag. Dus maar weer terug richting Times Square om iets te eten. De straten zijn al helemaal afgezet voor morgen, dan is het Columbus Day. Na het eten besloten we nog een laatste rondje te lopen over Times Square. Wat een drukte bij de rode trappen waar we vrijdag nog gezeten hebben. Alles was afgezet en we hoorden zingen. Op de lichtreclame stond rondom "Alicia is Here". Het zal toch niet waar zijn: Alicia Keys.

En inderdaad, het was waar. Alicia Keys was een concert aan het geven middenop Times Square. Helaas hoorden wij net het laatste liedje, daarna was het concert afgelopen. Maar iedereen bleef wachten, ze moest tenslotte nog vertrekken en dan hoopte iedereen haar te zien. Ik natuurlijk niet, ik zie niets, ben daarvoor toch te klein. Maar gelukkig is Walter lang, hij kijkt over de meesten heen. Na lang wachten was ze eindelijk daar, ze komt zelfs nog richting Walter gelopen. Gelukkig heeft hij alles goed kunnen filmen, heel leuk om mee te maken. Tenslotte is Alicia Keys toch een heel goede en bekende zangeres.Toch nog een verrassend einde aan deze laatste dag die niet echt leuk begon.

Toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen van deze fascinerende stad. Ook al hebben we nog maar een klein stukje gezien, ik vond het er fantastisch.

Dag 16 New York City

Wauw, wat een dag vandaag. Omdat het gisteren niet lukte om een helicoptervlucht online te boeken (wifi is hier nogal traag), vanmorgen om 8 uur gebeld naar het helicopterbedrijf. We konden een tour doen om 13 uur, meteen vastgelegd natuurlijk.

Daarna eerst ontbeten in het hotel en met de metro naar Manhattan. Zo'n tochtje met de metro duurt toch al snel een half uur. Maar dat is toch veel sneller dan met de auto, het is hier heel de dag filerijden.Het metrostation hoort bij het World Trade Center. Het is een prachtig wit gebouw met meerdere verdiepingen met allerlei winkels, zoals de Pandora winkel, dus ik heb een souvenier kunnen kopen.

En toen waren we bij Ground Zero, het gebied waar de Twin Tovers hebben gestaan. Helaas staan die er niet meer, maar er is wel een prachtig memorial. Op de plek van iedere toren is een gigantische vierkante vijver aangelegd, waarbij het water in een gat naar beneden stroomt. Op de rand staan de namen van alle slachtoffers. Heel mooi om te zien. Er wordt hier nog steeds volop gebouwd, al is de hoogste toren al klaar, de One World Trade Center. Deze is nog hoger dan de Twin Towers, om de terroristen te laten zien dat ze niet gewonnen hebben.

We wilden ook graag het 9/11 museum bezoeken, maar hier stonden hele rijen mensen voor de ingang. Dus maar kaartjes gekocht voor 15 uur. Daarna doorgelopen naar Battery Park, waar we eindelijk Lady Liberty konden zien. Wel van een grote afstand natuurlijk, maar het is toch wel echt een symbool van New York.

Daarna doorgelopen naar het helicopterplatform, we moesten ons een half uur van tevoren melden. We zaten samen met nog 2 stelletjes in een helicopter en wij dames mochten voorin zitten. Wat een ontzettend leuke ervaring om NY vanuit de lucht te zien. We zijn zo'n 17-20 minuten in de lucht geweest en hebben over de Hudson gevlogen. Het was vandaag wel bewolkt, maar het uitzicht was er niet minder mooi op. Al die wolkenkrabbers, Central Park, het vrijheidsbeeld, Ellis Island, je ziet het grootste deel van Manhattan. Helas is zo'n kwartier zo voorbij, voordat je het weet sta je weer op de grond.

Daarna door naar Wallstreet, waar we een zalige bagel met roomkaas en zalm hebben gegeten. Het is zaterdag vandaag, dus op Wallstreet was het rustig. Geen mannen in pakken en dames met mantelpakjes en hoge hakken.

Langs St. Paul's Chapel teruggelopen naar het World Trade Center. Helaas was het ondertussen gaan regenen en moesten we nog even wachten voordat we naar het museum konden, dus nog maar even dat fantastische metrostation in.

En daarna in de rij voor het musuem, wat ontzettend veel mensen willen daar naar binnen. Gelukkig hadden wij een kaartje voor 15 uur, maar dan nog sta je in de rij. Mensen die geen kaartje hadden, moesten nog veel langer wachten of konden vandaag zelfs niet meer naar binnen. Maar al dat wachten was echt de moeite waard, wat een ontzettend indrukwekkend museum. Geplaatst op de plek waar de ramp zich 15 jaar geleden heeft afgespeeld. Als je al die beelden ziet, lijkt het wel gisteren, ik herinner me het nog zo goed. In het museum vind je nog restanten die teruggevonden zijn, zoals een liftmotor, uitgebrande brandweerwagens, maar ook schoenen, studentenpasjes, paspoort. En dan die zaal waar de foto's hangen van alle slachtoffers, 2977 in het totaal. Het meest indrukwekkend was de tentoonstelling van de eerste uren na de ramp, al die filmpjes die je ziet, ingesproken telefoontjes van slachtoffers die je hoort, foto's die er hangen.Je wordt hier echt even stil van. We zijn hier wel 2 uur binnengeweest.

Daarna hadden mijn knieën en onze voeten er wel genoeg van. Nog even doorgegaan naar een heel apart gebouw, het Flatiron Buildng. Dit gebouw is gebouwd op een driehoekig perceel op de hoek van Broadway en 5th Avenue en heeft dus ook een driehoekige vorm.

Daarna een restaurantje opgezocht en terug naar het hotel. Wat waren we blij dat we onze schoenen uit konden doen en de benen konden uitstrekken op bed.

We overnachten nog een keer bij Country Inn & Suites in Queens, New York.

Dag 15 Boston - New York City

Vanmorgen voor de laatste keer de auto ingeladen. Vandaag zouden we het einddoel van onze roadtrip bereiken, New York City !

Maar we hadden eerst nog zo'n ruim 4 uur te rijden. Het was vandaag opnieuw prachtig weer, volop zon en rond de 24 graden. We zijn via Rhode Island naar Connecticut gereden, waar we even gestopt zijn in het plaatsje Mystic voor een kop koffie. Mystic is weer zo'n gezellig klein plaatsje, met volop winkeltjes. Na een half uurtje rond geslenterd te hebben, zijn we doorgereden.

En dan eindelijk New York. New York ligt in de staat New Jersey. Al van verre zie je de bekende skyline. Het was hier wel ontzettend druk op de wegen, overal staat het verkeer vast. En maar toeteren. Nu vind ik normaal gesproken het verkeer in Amerika heel relaxed, geen bumperkleven, de meesten houden zich aan de snelheid, niemand is agressief in het verkeer. Dat idee is nu wel een beetje veranderd. Wat een puinhoop. Gelukkig ligt ons hotel in Queens, waar het relatief rustiger was dan in Manhattan. Eerst maar even ingecheckt en de koffers naar de kamer gebracht en toen de auto weggebracht. We hebben hem in NY toch niet nodig. We hebben een eenvoudig hotel, maar wel vlakbij een metrostation. Wel hebben we een mooi uitzicht op de skyline van Manhattan, dus dat is wel leuk.

En toen de stad in. We begonnen bij Central Park, een gigantisch park midden in de stad. Ook hier is het ontzettend druk, veel kinderen zijn er aan het honkballen, overal wandelen er mensen, er zijn straatartiesten bezig, mensen liggen te zonnen op het gras. Ja ook hier is het prachtig weer.

Daarna Broadway opgelopen. Wat was het een ontzettend leuk gevoel om al die gebouwen nu eens in het echt te zien. We zijn langs Carnegie Hall naar 5th Avenue gelopen, hier vind je alle dure merken, zoals Chanel, Louis Vuiton, Saks Warenhuis, noem maar op.

Middenin 5th Avenue vind je St. Patrick's Cathedral, Amerika's grootste katholieke kerk. Ondanks dat er een mis bezig was, mocht je gewoon naar binnen. Wel mooi om te zien, met bijpassende muziek op de achtergrond. We zijn ook nog ter communie gegaan.

Toen doorgelopen naar Rockefeller Center, waar we de bekende schaatsbaan zien. Die zie je terug in veel films over NY. Er werd nog niet geschaatst, ze waren wel de baan al aan het egaliseren. Rondom in de bomen zitten de lichtjes al, dat zal vast heel sfeervol zijn met kerstmis.

Daarna weer teruggelopen richting Broadway waar we uiteindelijk uitkwamen bij Times Square. Het was ondertussen donker geworden, dus zag je heel goed alle lichtreclame. Wat een fantastisch gevoel om daar te staan. Al die mensen, al die lichten, al dat verkeer.

Je vind hier ook verschillende winkels met I love NY souveniers. Natuurlijk heb ik weer een koelkast magneet gekocht om mijn verzameling aan te vullen. Maar wat een keus hebben ze hier.

Na een hele tijd rondom Times Square doorgebracht te hebben, zijn we toch maar met de metro terug naar ons hotel gegaan. We hebben tenslotte nog 2 hele dagen NY voor de boeg.

we overnachten bij Country Inn & Suites in Queens, New York.

Dag 14 Boston

Vandaag brengen we de hele dag door in Boston.

Eerst maar weer naar het metrostation gereden. Helaas waren alle parkeerplaatsen vol, zodat we denk ik wel een kilometer ver weg moesten parkeren.

We hebben de Freedom Trail gelopen, een 4 kilometer lange historische tocht door Boston. De route wordt aangegeven door een rode lijn die door heel de stad loopt. Je komt op deze manier langs 16 hoogtepunten van de stad. Wij begonnen bij het einde van de trail, dit omdat we in het centrum wilden eindigen.

Ons begin was bij de USS Constitution, een van de oudste nog originele oorlogsschepen ter wereld. Het schip wordt op dit moment gerenoveerd, dit zal een paar jaar duren. We hebben hem dus niet in volle glorie kunnen zien. Wel hebben we het museum dat erbij hoort bezocht, erg interessant om te zien hoe het schip gemaakt is en hoe het leven op een oorlogsschip uit 1797.

Daarna door naar Old Notch Church, uit 1732. De kerken hier zijn heel kaal van binnen, witgeschilderd, weinig beelden/schilderijen. Ik vind ze niet echt mooi. Deze kerk is wel heel belangrijk voor de Freedom Trail, een medewerker van deze kerk heeft in 1951 samen met een journalist de trail uitgezet om de historische plekken in Boston te beschermen.

Daarna door naar het Paul Revere huis, het oudste nog bestaande huis uit Boston. Dit ligt in de wijk North End, de oudste wijk van Boston, nu een Italiaanse wijk. Het huisje is gebouwd rond 1680. Het is te bezichtigen, de inrichting is van rond 1770-1800, de tijd dat Paul Revere hier met zijn gezin (16 kinderen !!!) woonde. Paul Revere was zilver/goudsmid en heeft vast veel betekend voor de politiek in Boston, je komt zijn naam overal tegen.

Het leuke van zo'n Italiaanse wijk is dat je overal ristorante ziet. Walter zag een ristorante met de naam Limoncello, nou dan weet je het wel. Erg lekker gegeten, vooral voor Amerikaanse begrippen met homemade Limoncello als afsluiter.

Daarna weer verder met onze wandeling door Boston. We boften vandaag weer ontzettend met het weer, het was zalig om te wandelen. Volop zon en rond de 22 graden. De Freedom Trail komt ook langs Faneuil Market, waar we gisteren ook geweest waren. Maar nu hebben we het origenele marktgebouw bezocht, dit komt uit 1742. Omdat de Freedom Trail bij de Nationale Park Service hoort, werd hier uitleg over de geschiedenis gegeven door een ranger. Leuk om de geschiedenis van Boston zo te horen, vooral het gedeelte over de thee. Omdat de Engelsen vroeger belasting vroegen voor de thee, kwam de Bostoniaanse bevolking in opstand. Ze probeerden thee binnen te halen via Nederland. Dit lukte niet en uit protest hebben ze uiteindelijk de thee in de zee geworpen.

Onze volgend stop was Old State House uit 1713. Een speciaal gebouw, dit komt ook voor in een computerspel van Menno. Het leuke is dat het midden tussen de moderne zakengebouwen staat. Het contrast is heel leuk om te zien. Het gebouw doet nu dienst als museum.

Daarna weer doorgelopen langs verschillende kerken, begraafplaatsen om te eindigen bij het State House, een prachtig gebouw dat bij Boston Common ligt, een groot park. De Freedom Trail zat erop.

Vlak achter het State House begint de wijk Beacon Hill, een hele mooie wijk met bakstenen huizen. Deze wijk doet erg Europees aan. Hier vind je ook een trail, de Boston African American Trail, over de geschiedenis van de slaven en abolitionisten. De route slingerde door Beacon Hill, waarbij we ook liepen naar Acorn Street, dit is een ontzettend fotogeniek straatje. Toen we verder gingen, kwamen we opeens een terrasje tegen, dit zie je bijna niet in Amerika. Dit hoorde bij het Charles Street Meeting House uit 1807. Dit was een witte Baptisten kerk waar vanaf 1830 ook zwarten welkom waren. Voor die tijd was dat ondenkbaar.

Ook vind je bij deze trail nog de eerste openbare school voor zwarte kinderen. HIer is nu een museum, maar dat was al gesloten. Tegenover deze school liggen nog 5 huizen die typerend zijn voor de zwarte Bostonianen uit de jaren 1800. Het was ondertussen al over vijven, we hadden wel genoeg gewandeld voor vandaag.

Walter wilde nog graag naar het originele Cheers Cafe. Dit ligt in Beacon Street. De serie is hier niet opgenomen, maar dit cafe heeft wel model gestaan voor het cafe uit de serie.

Daarna vonden we het wel genoeg voor vandaag. We hebben de metro weer opgezocht om terug te gaan naar de auto. Nu zitten we met moeie voeten op bed TV te kijken.

We ovenachten nog een keer bij Best Western in Woburn.

Dag 13 Portland - Boston

Vanmorgen weer tot 8 uur geslapen, dit is voor ons al uitslapen. Koffers weer ingepakt en uitgecheckt. Daarna eerst ontbeten bij The Egg & I, eieren natuurlijk. Daarna weer met volle maag op pad.

Onze eerste stop was de Portland Headlight. Een prachtige vuurtoren met een klein museum. Dit was wel leuk, je ziet wat over de geschiedenis en de werking van de lampen.

Portland Headlight ligt in Fort Williams Park, je kon hier dan ook mooi wandelen. Helaas waren wij niet de enigen die vandaag deze vuurtoren wilden zien, het was ontzettend druk. Gelukkig waren wij vroeg, we moesten zelfs even wachten voordat het museum om 10 uur openging. Maar daarna leek het wel een atractiepark, de bussen bleven aan komen rijden. Natuulijk heel veel oudere mensen, wij vinden onszelf daar toch nog niet bijhoren. Dus maar weer snel vertrokken naar onze volgende stop.

Langs binnendoor weggetjes langs de kust reden we verder naar de volgende vuurtoren. Halverwege reden we door het plaatsje Kennebunkport. Een ontzettend gezellig plaatsje met leuke houten huisjes, veel winkeltjes en eethuisjes. Ook weer schattige kerkjes. We hebben hier leuk rondgelopen en lekker koffie gedronken. Het schijnt dat de familie Bush hier een buitenhuis heeft. Er liggen in deze regio sowieso prachtige huizen, vooral die met uitzicht op zee.

Daarna onze tocht vervolgd naar Cape Neddick. Hier vind je op een eilandje een prachtige vuurtoren, Nubble Lighthouse. Een schitterend gezicht, een mooie vuurtoren, strakblauwe lucht, rotsen en golven.

De hele omgeving is hier schitterend, ik zou hier zo een huis willen hebben. Beneden was er een strand waar ze op de golven aan het surfen waren. En dan overal die schattige houten huisjes in wit en pastelkleuren met veranda's ervoor. Helaas gaan we vandaag het mooie Maine toch verlaten.

Via Hew Hampshire reden we de staat Massachussets binnen. Ons einddoel van vandaag was Boston. Ons hotel ligt wel een stuk van de binnenstad af, maar het metrostation ligt op 10 minuten rijden. Nou ben ik geen fan van de metro, ik ben niet graag ondergronds. Gelukkig ging een groot deel van de tocht bovengronds.

Boston is een grote stad, met veel industrie, universiteit, haven en opeens veel hoge gebouwen. Dit hadden we deze reis nog niet eerder gezien. Eind van de middag kwamen we in de Downtown Boston aan, waar we Faneuil Hall Marketplace bezochten. Dit bestaat uit 3 gebouwen, Quincy Market en North en South Market. South Market werd opgeknapt, hiet zijn we niet geweest. In North Market vind je winkels en kantoren, waaronder een hele grote kerstwinkel. 2 Verdiepingen vol met kerstversiering, je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben hier kerstballen van. We zagen kerstbomen vol met druiven en wijn, sportartikelen, helemaal roze met elfjes en feeën, helemaal groen in Irish style. Alleen kleine kerststalletjes voor mijn verzameling zijn bijna niet te vinden. De paar die ze hebben zijn niet echt bijzonder, dus niets gekocht.

In Quincy Market vind je vooral allerlei eethuisjes. Van Grieks tot Chinees, van Italiaans tot donuts. Omdat we sinds het ontbijt niets gegeten hadden, was het nu toch wel tijd om te gaan dineren. Deze keer bij Cheers, een waarheidsgetrouwe replica van de bar Cheers. De ouderen kennen deze vast nog wel: Where everybody knows your name. Tijdens ons hoofgerecht kwam er opeens een hele grote groep binnen, allemaal oudere Amerikanen. Was het toch dezelfde groep die we 's morgens bij Portland Headlight hadden gezien. Dat was wel heel toevallig.

Na het eten met de metro weer terug naar ons hotel, waar ik nu dit verslagje zit te schrijven.

We overnachten bij Best Western in Woburn.

Dag 12 Bar Harbor - Portland

Vanmorgen wat rustig aan gedaan, we hoefden vandaag tenslotte niet zo heel lang te rijden, dachten we tenminste. Eerst weer lekker gaan ontbijten bij Jordan's. En daarna op pad, we wilden vuurtorens gaan bezichtigen.

Maar op een gegeven moment reden we over een aparte brug en daar stond Fort Knox aangegeven. Nou, daar wilde Walter wel naartoe, eens kijken waar het goud van de USA verborgen lag. Er was hier ook een observatory, daar gingen we eerst naartoe. Wat bleek, dit was in 1 van de pijlers van de brug. We hadden een prachtig uitzicht. Het weer is vandaag ook weer fantastisch, wel wat kouder maar een strakblauwe lucht.

Daarna door naar Fort Knox. Dit was niet helemaal wat Walter ervan verwacht had, het was een fort uit de tijd van de Amerikaanse burgeroorlog om de rivier te bewaken. Dus niets van goud of iets te vinden. Blijkt dat er nog een Fort Knox is in Kentucky.

Daarna doorgereden naar de eerste vuurtoren, Fort Point Lighthouse. De vuurtorens hier in Maine zijn leuke witte, ronde torentjes, vaak met een huisje erbij. Bij deze toren lag ook een mooi Fog Bell House, hier hangt een klok in om de schepen bij mist te waarschuwen.

Daarna doorgereden naar Camden, een leuk klein plaatsje met een mooi haventje. We hebben hier lekker gelunchd bij Camden Deli met uitzicht op de haven en daarna weer doorgereden.

Maine is volgens mij een welvarende staat. We zien overal prachtige huizen omringd door glooiende grasvelden en uitkijkend op zee. Ook de huizen in de dorpjes zien er over het algemeen mooi uit. In al die dorpjes vind je ook ontzettend veel kerken, van allerlei geloofsovertuigingen. Weinig katholiek, maar wel Lutheraans, Methodisten, Baptisten, Jehova, noem maar op. Veel van die kerken zijn hele mooie witte, houten kerkjes. Vooral met de zon erop zijn ze prachtig om te zien.

De volgende stop was Rockland Breakwater Lighthouse. Deze vuurtoren ligt aan het einde van een 1 mijl lange pier gemaakt van grote rotsblokken. Normaal gesproken kun je deze vuurtoren en het huis van de vuurtorenwachter bezoeken, maar vandaag was hij gesloten. Dus na een paar foto's gemaakt te hebben weer teruggelopen naar het vasteland. Het was gelukkig wel zalig wandelweer.

Hoewel het al later was dan verwacht, wilde ik graag nog 1 vuurtoren bezoeken. De Pemaquid Point LIghthouse. Daar aangekomen bleek dat hier ook een museum was dat echter om 17 uur zou sluiten. Nou was het 3 minuten voor vijven, dus mochten we zonder entree te betalen de parkeerplaats op. Maar we hadden geluk, het museum was wel dicht, maar van de vuurtorenwachter mochten we wel naar boven in de vuurtoren. Erg leuk om te zien. Allereerst hadden we een prachtig uitzicht over zee. Maar ook kon je goed zien hoe de lamp werkte. Deze gaat automatisch aan als het donker wordt, er zit een lichtgevoelige cel naast de lamp. We zijn maar niet te lang boven gebleven, alles was beneden al op slot gedaan. Ook van buiten was het een prachtige vuurtoren om te zien. Ook hier was een klein Fog Bell House. En natuurlijk die prachtige vergezichten over de oceaan. Deze was hier wel een ruwer dan bij de andere vuurtorens, maar het is altijd mooi om de golven op de rotsen te zien slaan. Wel was het een stuk kouder geworden, maar de zon scheen nog volop.

Daarna doorgereden naar Portland, waar we rond 18.30 aankwamen. Na ingecheckt te hebben, zijn we iets simpels gaan eten in het hotel zelf. We hadden niet echt veel honger na het uitgebreide ontbijt en lunch.

We overnachten bij Ramada Plaza Portland.

Dag 11 Bar Harbor (Arcadia NP)

Wat hebben we weer een mooie dag achter de rug.

Vanmorgen eerst gaan ontbijten bij Jordan's, The best breakfast in Bar Harbor. Voor mij een ham-kaas omelet en voor Walter hun beroemde Blue Berry Pancakes. Erg lekker allemaal, voor herhaling vatbaar. Daarna even bij de supermarkt wat te eten gehaald voor tussen de middag en daarna richting Acadia National Park.

Acadia NP is een prachtig park op Mount Desert Island, dit ligt aan de Atlantische Oceaan. Het eiland wordt door het water in tweeën gesplitst. Bar Harbor ligt in het oostelijke deel, hier vind je ook het grootste deel van het NP. Na eerst de visitor center bezocht te hebben, reden we het park binnen. We gingen de Park Loop Road rijden, een tocht van ongeveer 65 km. We boften vandaag ook weer echt met het weer, het was weer een stralend blauwe lucht, bijna geen wind en rond de 20-25 graden. De park loop road rijdt bijna geheel langs de kust, met schitterende vergezichten over de oceaan en de vele eilandjes die hier voor de kust liggen.

We hadden een lange stop bij Sand Beach, een mooi klein strandje. Het was hier zo zalig, je zou bijna je badlaken op het strand leggen. Helaas is het zeewater hier nooit warmer dan ongeveer 13 graden, dus zwemmen is niet echt een optie.

Daarna doorgereden naar Otter Cliff met onderweg de nodige foto-stops. Daaraangekomen dacht Walter zeeleeuwen te zien, maar volgens mij waren het gewoon vogels. Maar toen we de verrekijker erbij pakten, bleken het inderdaad zeeleeuwen te zijn. Zo leuk om te zien, die kopjes die steeds boven water kwamen tussen de vogels in. Natuurlijk hebben we hier ook weer veel teveel foto's genomen.

Daarna verder de park loop road gevolgd richting Cadillac Mountain. Hier zijn we naar boven gereden om een prachtig uitzicht over het hele gebied te hebben. Hoewel er donkere wolken aankwamen vanuit het binnenland, kon je toch erg ver kijken. We hebben hierboven ook snel wat gegeten om daarna weer verder te gaan.

Omdat het nog vroeg was, besloten we naar de westkust van Mount Desert Island te gaan. Langs het water reden we naar het plaatsje Bas Harbor om een vuurtoren te bezichtigen.

Hierna vervolgden we onze route via een natuurlijke seawall en reden verder over het eiland. Het is hier ontzettend mooi wonen, prachtige huizen met uitzicht over de oceaan. In een klein dorpje zagen we de bootjes binnenkomen met versgevangen vis en kreeft. Overal zag je hier de kooien waarmee de kreefte gevangen werden.

Rond half vijf waren we terug in ons motel. Na ons even opgeknapt te hebben, zijn we Bar Harbor weer ingelopen. We wilden kreeft gaan eten, daar staat Maine tenslotte om bekend. Door de eigenaresse van het motel van West Street Café ons aangeraden. Nou, dat was niet voor niets. Er stond al een hele rij toen we aankwamen. Ook wij lieten onze naam op de wachtlijst schrijven, 3 kwartier wachten. Maar het was niet voor niets. Toen we eindelijk zaten, namen we het kreeftmenu voor 28 dollar. We begonnen met een krabsoepje, erg lekker. Daarna kwam dan de kreeft. Schortje voor en wat uitleg van de waitress en daar begonnen we met het ontleden van de kreeft. Traditioneel met gesmolten boter erbij. Je moet het hier toch een keer gegeten hebben. Blue Berry Pie als dessert en onze magen zaten weer vol.

Daarna door Main Street teruggelopen naar ons motel. Het is hier nog erg druk, het toeristenseizoen is nog niet voorbij. Maar dat maakt het ook wel gezellig.

We overnachten nog een keer bij Primrose Place in Bar Harbor.