Na al die zonnige dagen die we gehad hebben, begon deze laatste dag van onze trip niet zo goed. Het was koud, winderig en de regen stroomde naar beneden.

Wat te doen, we hadden kaarten voor One World Observatory om 14 uur, dus die tijd stond vast. We besloten naar het Museum of National History te gaan. Dit is aan de rand van Central Park, vlakbij het Dakota gebouw, waar John Lennon vermoord is. Maar dat was geen goed idee. Omdat het zondag was en er constructiebezigheden waren aan het spoor, reden volgens mij de helft van de metrotreinen niet. Dus verschillende keren moeten overstappen, omwegen maken en nog kwamen we nergens. Na meer dan een uur onder de grond gezeten te hebben, besloten we het laatste stuk maar te gaan lopen. Ik weet nu wel zeker dat mijn jas waterdicht is.

Aangekomen bij het museum stond er een rij wachtenden, allemaal in de regen. Hier hadden we natuurlijk geen tijd voor, we moesten met de metro weer op tijd terug zijn in het zuiden van Manhattan en omdat er zoveel treinen niet reden, wilden we niet het risico nemen dat we te laat zouden zijn. Dan maar naar het Dakota gebouw gelopen, maar dit stond helemaal in de steigers. Je begrijpt dat we er niet heel veel zin meer in hadden, de regen bleef maar vallen.

Toch maar even Central Park ingelopen om Strawberry Fields te bekijken, een gedenkplaats voor John Lennon gemaakt door Yoko Ono.

Daarna snel weer ondergronds gegaan, hier was het tenminste droog. We besloten om maar ergens te gaan lunchen om de tijd te overbruggen tot 14 uur, dan zaten we tenminste warm en droog. Al snel vonden we een leuk biologisch lunchzaakje. En wat denk je ... tijdens onze lunch werd het eindelijk droog. Op ons gemak zijn we naar het One World Observatory gelopen, dit is in het One World Trade Center.

Wat was dat fantastisch. Je gaat met een lift in 1 minuut naar de 102e verdieping op 530 meter hoogte. In de lift worden op 3 wanden films getoond over 500 jaar geschiedenis van New York. Heel mooi om te zien.

Daarna word je een ruimte ingebracht waar iedereen naast elkaar gaat staan en dan wordt er een prachtige film vertoond over het huidige New York en dan opeens gaat de wand open en zie je New York liggen. Ik heb hier maar 1 woord voor: WAUW !!!

Wat een fantastische ervaring die veel te kort duurde. Na dit wauw-moment wordt je naar de 101ste verdieping gebracht, hier krijg je weer een kort praatje en kon je een Ipad huren waarmee je heel NY kon zien en gebouwen kon aanklikken voor meer informatie. Het beeld draaide mee met hoe je rondliep, dat was wel heel leuk. Op de 100ste verdieping kan je helemaal rond lopen, zo mooi om heel NY te kunnen zien.

Beneden zie je 9/11 memorial liggen met het museum ertussenin.

Gelukkig was het weer een stuk beter geworden, we zagen zelfs weer blauwe lucht komen. Er is ook een bar en restaurant, dus hebben we op 530 meter hoogte lekker een wijntje gedronken met een fantastisch uitzicht op NY. Dit is echt een aanrader voor iedereen die naar NY gaat, wat een geweldige ervaring. Als je met de lift naar beneden gaat, krijg je weer een film te zien op de drie wanden, nu hoe je naar beneden gaat en de straat beneden je steeds dichterbij komt totdat je onder de grond weer stopt.

Omdat het nu droog was, besloten we om naar 5th Avenue te gaan. Niet om te winkelen, zoveel staat er niet meer op de creditcard, maar wel om lekker rond te kijken. Saks warenhuis binnengeweest, daar de schoenenafdeling bezocht. Niet normaal meer, een hele etage schoenen, Louboutin (die met de rode zolen), Manolo Blahnik noem maar op. Ook binnengeweest bij Tiffany, waar we de Tiffany diamant gezien hebben. Nu had Walter nog nooit van Tiffany gehoord, laat staan van de film Breakfast at Tiffany. Ook nog even Rockefeller Center van binnen bekeken. De schaatsbaan was vandaag open.

Helaas waren Walter zijn voeten niet opgewassen tegen al het wandelen en hadden we een mooi Italiaans restaurant gezien vlak bij ons hotel, dus we besloten maar terug te gaan. Zal je net zien, is dit restaurant gesloten op zondag. Dus maar weer terug richting Times Square om iets te eten. De straten zijn al helemaal afgezet voor morgen, dan is het Columbus Day. Na het eten besloten we nog een laatste rondje te lopen over Times Square. Wat een drukte bij de rode trappen waar we vrijdag nog gezeten hebben. Alles was afgezet en we hoorden zingen. Op de lichtreclame stond rondom "Alicia is Here". Het zal toch niet waar zijn: Alicia Keys.

En inderdaad, het was waar. Alicia Keys was een concert aan het geven middenop Times Square. Helaas hoorden wij net het laatste liedje, daarna was het concert afgelopen. Maar iedereen bleef wachten, ze moest tenslotte nog vertrekken en dan hoopte iedereen haar te zien. Ik natuurlijk niet, ik zie niets, ben daarvoor toch te klein. Maar gelukkig is Walter lang, hij kijkt over de meesten heen. Na lang wachten was ze eindelijk daar, ze komt zelfs nog richting Walter gelopen. Gelukkig heeft hij alles goed kunnen filmen, heel leuk om mee te maken. Tenslotte is Alicia Keys toch een heel goede en bekende zangeres.Toch nog een verrassend einde aan deze laatste dag die niet echt leuk begon.

Toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen van deze fascinerende stad. Ook al hebben we nog maar een klein stukje gezien, ik vond het er fantastisch.